فیربون خویندن هون بو زانین ؛ زانسته هیزی رراپه ررین ؛ 

بالی فررین .                مرو                       

مرو زانست سه رت ده خا گشت به رگرت بو لا ده با  

ئه وه ت به س بی ئاگاداری ؛  ناژی به ژینی هه ژاری 

ئه و هه ژاره ی چاره نوسی به تا پو کراوی وه رگرت

له ئه و په رری بی ئاگایی له شه وه زه نگ ژیانا مرد

نه بو سو یه نه ژیله مو ؛ نه سیروانه  نه وه ک گمو  

                                   خوشه ویستان                

دونیا رونه ؛ ئه و سه ده یه وا تیا ده ژین  په یژه یکه بو هه لچونه

به ره و دوندایی و لوتکه ی بون ؛ تروپکی سه رکه وتن و مان 

بو ژانه وه ی وزه ی ژیان .....      .    

                                      هه تاو                                      

ته نیا چرای رریگه و رروناکایی هه یوان نیه  

گزنگی هه ر به ره به یان ؛ ئامرازیکه بو تیکوشان

بو گه شه ی هیواو سه ر هه لدان ؛ رراپه ررین دژی شه وه زه نگ

دژ پیوه ن و تارمایی نه زانین و نه نگ .....   .

کویله یی و دیلی و بی به ش بون ؛ له لمی هه ژاری ررو چون

چاره نوسی خوایی نیه  ؛ چاره نوسی خوایی نیه  

چاره نوسی خوایی نیه ؛ به لینی یاسایی نیه  ....   . 

                   سال نو را مردگان باشد چه سود 

سلام بابا: تو ..؛ أی بابا نوئل جانم ، نمی دانم

چرا این سالها جنگ است ، زمین و آب خون رنگ است

که این بیدادی و ظلم است .... مگر این میوه علم است

تمدن یعنی این بابا ...........، سلاح و مرگ پیشرفت است . 

 به حاج فیروز  ، یا پیروز ،              بگو آن شعر تکراریست 

سرود سالها پیش است ، برای بچه ی خویش است  . 

بگو بابا ، بگو بابا تو را مــــــــــــــا در کجا جوییم ؛ تو آن سو 

ما در این سو یـیم ، تو در شهرهای آباد و....، ما در کوههــــــای

بی سویــیم .، ویا در اُ ردوگاهی تشنه می گرییم برای آب 

گرسنه مانده ایم روزهاست ،          ربوده از چشایم خواب .

همه دانیم در این دنیا کسی هم در غم ما نیست 

ز یونیسف بپرس بابا جواب این معما چیست ؟؟. 

همه گویند که تو در ارتباطی با خدا بابا ، بپرس تا کی 

بمانیم ما در این حال و در این سودا ؟ 

بیاور نامه ای از پیش مامانم و یا از نزد بابایم 

بگو داد اش من خوب است که من هم پیش او آیم .

بیا بابا زما قفلی بگیرو زود بزن بر سر.... درِ سازمان ملل آنجا 

که کارمندان یونیسف ، ابر مردان یونسکو 

بهم پیچان و می لولند  به فکر چاره مشغولند .

                     نیابابا ؛ نیابابا !!! 

نیا بابا و سال تازه را ول کن ، به ما دل کن 

که سالی تازه را بر ما چه خوبیهاست ؛ نه داداش و 

نه خواهر ها  ،نه مامان و، نه بابایم ، نه آن دوستهاو آشنایم

نه حتی خانه ای داریم در آن جشنی بیارایم ........

نویل بابا : دگر کس سال نو را از تو هم مُفتی نمی گیرد

چو میدانیم به هر کس رو نمایی زود می میرد ...

چرا پیرار از پار سال خو بتر بود ؟

چرا آن سالهای پیش تفنگ و بمب کمتر بود ؟

نیا امسال ، نیاور سال و عیدی هم خودت بردار

چو از تکرار سالها کودکان از ترس می نالند  

که ما بازماندگان این هزار داستان می دانیم

 زدست سالهای تازه ات هر دم پریشانیم .....   .

                          کودکانِ تنها بازمانده جنگ